SADRAZAM HAMAMDA

Yerelden genele, üstüne alınan herkese…                                                                                                                        

Yeryüzünü kirletenlere…

SADRAZAM  HAMAMDA

Günlerden bir gün

Hamama gideceği tuttu

Sadrazam hazretlerinin

Bir yanında birinci veziri

Bir yanında ikinci veziri

Bir yanında ucuncu veziri

Sonra efendime söyleyeyim

Peşkirci başısı

Nalıncı başısı

Sabuncu başısı

Velhasıl tam dört yüz kişilik kafile

Peştamal takıp girdiler hamama

Geçtiler kurnaların başına

Üçer beşer

Sadrazam derseniz

Kuruldu göbek taşına

Yan gelip yattı

Memleketin en ünlü tellakları

Sardılar dört bir yanın

Kimi elini kaptı kimi bacağını

Bir keseleme, sürtme faslıdır başladı

Tamam on iki saat

On iki unlu tellak

İncitmeden keselediler

Hazretin mübarek vücudunu

Öylesine kir çıktı ki sormayın

Her biri nah parmağım gibi

Aman efendim bu ne kiri

Demeye kalmadı

Keselerin altında

eriyip gitti

Koskoca sadrazam

Bütün maiyet erkanı yerinden fırladı

- Nittunuz Devletliyi

Dediler tellaklara

Tellaklar cevap verdi:

- Biz yıkadık keseledik

Devletlinin kirden ibaret olduğunu bilemedik

Suç bizde değil

Neyleyelim

Kir bitti

Sadrazam elden gitti

Ümit Yasar Oğuzcan

****

Not: Her insanın yaşadığı yere borcu vardır şiarıyla yaşadığım her yerde karşılaştığım değer bilmezliklerin ve riyakarlıkların kırılgan anısıyla...

İçimdeki öteki ‘Ben’e” ;                                                                                                                                                                     

Ayakkabı değilsin ki Ali Abi, bi numara büyük geldin diye                                                                                                         

“Seneye de belki  lazım olur.” demezler, boşuna bekleme…